Aktywizacja społeczno-gospodarcza gmin wiejskich i małych miast
Z WPROWADZENIA
Rozwój terenów wiejskich staje się obecnie kluczowym problemem, dotyczy bowiem 93% obszaru Polski i prawie 14,8 milionów osób tam mieszkających, co stanowi 38,3% ogółu ludności kraju. Ponad 40% rodzin mieszkających na wsi nie posiada ziemi, a ponad 50% ludności wiejskiej nie utrzymuje się z rolnictwa.
Również w Unii Europejskiej (po przyjęciu nowych członków) obszary wiejskie stanowią około 90-92% powierzchni, w zależności od tego, jaką definicję, z wielu istniejących, obszaru wiejskiego przyjmiemy. Istnieją oczywiście duże różnice miedzy nowo przyjętą 10 krajów i starą 15. Na przykład: rolnictwo jest miejscem pracy wśród starych członków dla 4% osób zawodowo czynnych, a wśród nowych członków - średnio ponad 12%. Odpowiednio - w dawnej 15 na wsi zamieszkuje 19% ludności, a w nowych krajach 37%. Odsetek ludności żyjącej na obszarach wiejskich jest ogromnie zróżnicowany także w krajach starej UE; np. w Finlandii na wsi mieszka połowa obywateli, a w Belgii zaledwie 5%.
Najistotniejszą skalą zróżnicowania jest jednak ta dotycząca rozwoju społecz-no-gospodarczego. Rysuje się ona między regionami wiejskimi peryferyjnymi, położonymi z dala od dużych aglomeracji miejskich a obszarami wiejskimi w ich bezpośrednim sąsiedztwie. Podstawowym dylematem dotyczącym rozwoju obszarów wiejskich w Polsce jest ich obecne opóźnienie cywilizacyjne w stosunku do analogicznych obszarów w wielu krajach Unii Europejskiej. Dobrą miarą problemów obszarów wiejskich w Polsce - w porównaniu z krajami rozwiniętymi UE - jest procent zatrudnionych w rolnictwie zasobów siły roboczej, który w Polsce wynosi 16-17%.
Źródło: www.ksiegarnia-europejska.pl
Autor: | Marek Kłodziński |
Rok wydania: | 2006 |
Wydawnictwo: | Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk |
Liczba stron: | 268 |