Biblioteka poleca: książki

W świadomości współczesnych mieszkańców Gminy Słupsk funkcjonuje wiele błędnych przekonań na temat cmentarzy opuszczonych po 1945 roku przez ich opiekunów - dawnych mieszkańców podsłupskich miejscowości. Pierwszy z takich mitów zasadza się w stwierdzeniu, że nekropolie te, użytkowane przez ludność niemiecką wyznania ewangelickiego do czasu opuszczenia przez nią małej ojczyzny, są obecnie "cmentarzami poniemieckimi". Drugi z mitów zakłada, że to "byłe cmentarze", gdyż w miejscu tym "znajdował się" cmentarz, ponieważ na przykład brak widocznych znaków pochówków (nagrobków), a jeśli nawet są, to nekropolia nie jest obecnie użytkowana. Słowem, miejscom tym odbiera się prawo istnienia i nazywania cmentarzami.

Niniejsza publikacja ma na celu rozprawienie się z tymi szkodliwymi przekonaniami, podanie argumentów, które mogłyby zmienić powszechne obecnie postrzeganie tzw. niechcianego dziedzictwa kulturowego, pozostawionego przez dawnych mieszkańców miejscowości, które tworzą dziś Gminę Słupsk. Dlaczego omawianych nekropolii nie należy nazywać "cmentarzami poniemieckimi"? Czym jest dziedzictwo kulturowe na ziemiach, które do 1945 roku należały do Rzeszy? W jaki sposób powojenni osadnicy z różnych części Polski i Kresów Wschodnich oswajali tę spuściznę - niszczyli lub włączali do własnego dziedzictwa kulturowego?

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.