„Duchy Jeremiego” to książka, której narratorem jest dwunastoletni chłopiec. Życie nie szczędzi Jeremiemu bolesnych doświadczeń: choroba nowotworowa ukochanej mamy, niespodziewana przeprowadzka do znienawidzonego dziadka, odkrycie własnej tożsamości kulturowej to problemy, którym musi stawić czoło zagubiony nastolatek. Poczucie osamotnienia potęguje zachowanie dorosłych, którzy chcąc chronić go przed złem tego świata, nie podejmują z nim rozmów o nieuchronności nadchodzących, przykrych wydarzeń. Tytułowe duchy to wyrzuty sumienia, jakie dręczą Jeremiego, który po śmierci mamy, nie potrafi odnaleźć się w okrutnej rzeczywistości. Odczuwając ciężar odpowiedzialności decyduje się na dramatyczny krok…
,,Duchy Jeremiego” to przejmując powieść o chorobie, śmierci, holocauście i przede wszystkim o tym, jak wiele emocji i traumy może udźwignąć dziecko. To również przykład tego, co może wydarzyć się, kiedy zostanie przekroczona granica wytrzymałości dziecięcej psychiki.
