„Prawiek i inne czasy” jest książką, dzięki której Olga Tokarczuk odniosła literacki sukces. Powieść nagradzana wielokrotnie m.in. Nagrodą im. Kościelskich, Paszportem „Polityki” czy nominacją do NIKE. Książka została przetłumaczona na kilkanaście języków.
Tytułowy Prawiek jest podkielecką wsią chronioną przez czterech archaniołów. Co ważne, cała akcja dzieje się właśnie tam, gdzie kończy się świat skonstruowany przez bohaterów. Czas powieści jest bardzo rozległy. Rozpoczyna się jeszcze przed I wojną światową, kończy w połowie XX wieku.
Poznajemy trzy pokolenia rodzin- Niebieskich i Boskich, co stanowi portret prowincji. Kłoska, Genowefa, Misia, Izydor czy Ruta, to bohaterowie, którzy nadają bieg tej historii. Psychologizacja postaci jest stworzona przez Olgę Tokarczuk tak, że odbiorca nie pozostaje obojętny wobec żadnego z opisywanych charakterów.
Każdy rozdział posiada podtytuł, który rozpoczyna się słowem ,,czas". Czas jest nieubłagany dla wszystkich; zarówno ludzi, jak i zwierząt, które postrzegają czas, jako tu i teraz. Nie wybiegają w przyszłość, ani nie cofają się do przeszłości. Każda z postaci zostawiła swój ślad życia, co nadaje kształt fabule. Pomiędzy ludzkimi losami, przewija się motyw gry, w którą beznamiętnie pochłonięty jest dziedzic Popielski, a która w całości poświęcona jest refleksjami na temat roli Boga w życiu człowieka i kształtowaniu świata. Mnóstwo tu symboliki, metafor i metafizyki. W „Prawieku…” ważne są też wierzenia ludowe i medycyna niekonwencjonalna. Dużo tam magii i nawiązań do biblii i mitologii. Obrazy realne i te fantastyczne mieszają się w powieści, tworząc swoiste dzieło sztuki.
Co charakteryzuje książkę Olgi Tokarczuk, to prosty język i forma, ale w tej prostocie znajduje się piękno świata. Autorka nie posługuje się patosem, bo tu nie potrzeba wielkich słów, by odkryć jak piękne są obrazy malowane przez pisarkę. Zdecydowanie jest to książka wielowymiarowa: saga, fantastyka, powieść filozoficzna, z wątkami naturalistycznymi. W powieści nie brakuje drastycznych opisów, które nie pozostawiają czytelnika obojętnego wobec wojennej rzeczywistości i historycznych przemian.
