29 lipca 2018 roku w wieku 76 lat zmarł Tomasz Stańko – jeden z najoryginalniejszych muzyków jazzowych w Europie.
Jego muzyka ma własny, odrębny ton i nastrojowy klimat. Od pierwszego dźwięku jest łatwo rozpoznawalne charakterystyczne brzmienie jego trąbki. Koncertował niemal na całym świecie. Był laureatem wielu polskich i międzynarodowych nagród i wyróżnień muzycznych, w tym pierwszym laureatem Europejskiej Nagrody Jazzowej (2003). Ważnym elementem jego muzyki są niezwykle elektryzujące improwizacje, a także liryzm i romantyczna zaduma.
Robert Buczek w książce „Krakowski przewodnik jazzowy” pisze o jego sztuce w następujący sposób „ Jest to brzmienie 'brudne', a zarazem paradoksalnie przejrzyste, przenikające w głąb duszy, momentami przypominające krzyk, momentami kwilenie. Brzmienie bogate i... jak cała jego sztuka bardzo osobiste i łatwo rozpoznawalne. To brzmienie, w połączeniu z ulubionymi przez trębacza zwrotami melodycznymi, składa się na szalenie sugestywny, emocjonalny, momentami wręcz bolesny przekaz. Muzyka Stańki jest w pewnym sensie dźwiękowym odpowiednikiem filozofii egzystencjalnej - ból istnienia jest niejako wpisany w brzmienie, sposób frazowania i środki wyrazowe, jakimi Stańko się posługuje”.
Nagrał około czterdziestu albumów, skomponował muzykę do kilkudziesięciu filmów, m.in. „Pożegnanie z Marią” (reż. Filip Zylber), „Reich” (Władysław Pasikowski), „Egzekutor” (Filip Zylber) oraz spektakli teatralnych: „Balladyna”, „Nienasycenie”, „Wyzwolenie”.
Płyty autorskie Tomasza Stańki to m.in. „Music for K.” (1970), „Witkacy – Pejotl” (1988), „Freelectronic: Switzerland” (1988), „Soul Of Things” (2002), „Suspended Night” (2004) i „Lontano” (2006).
Zapraszamy do zapoznania się z życiem i twórczością tych niesamowitych osobowości, zarówno płyt, jak i książek.
