W dniu 23 lipca 2021, na placu Polonii 1, przed budynkiem głównym KBP odbył się wernisaż wystawy „TU rodziła się opozycja”.
Otwarcie przygotowanej przez Instytut Pamięci Narodowej ekspozycji poprzedziły, krótkie przemówienia Dyrektora Koszalińskiej Biblioteki Publicznej – Dariusza Pawlikowskiego, Dyrektora Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie – dr. Pawła Skubisza oraz pracownika Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN w Szczecinie – Mateusza Lipko. Panowie przywitali gości, przedstawili również pokrótce wydarzenia, o których opowiada ekspozycja oraz proces jej powstawania.
Wystawa składa się z pięciu ekspozytorów (modułów): trzy poświęcone są wydarzeniom ogólnopolskim, dwa regionalnym.
Ekspozycja została przygotowana przez Instytut Pamięci Narodowej z okazji 45. rocznicy protestów robotniczych w czerwcu 1976 r. w Radomiu, Ursusie i Płocku. W pracach nad regionalną częścią wystawy z Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie współpracowała Koszalińska Biblioteka Publiczna im. Joachima Lelewela.
Kontekst historyczny W czerwcu 1976 r. władze komunistyczne zapowiedziały podwyżki cen, obejmujące podstawowe artykuły spożywcze. Spauperyzowane społeczeństwo odpowiedziało 25 czerwca, gdy zastrajkowało 97 zakładów pracy. W Radomiu, Ursusie i Płocku robotnicy wyszli na ulice. W pracownicy zakładów Ursus rozkręcili tory i uniemożliwili ich szybką naprawę wepchniętą w wyrwę lokomotywą. Setki uczestników protestów było bitych, aresztowanych lub skazanych na więzienie, a ponad 1500 zwolnionych z pracy. W wyniku pobicia przez Milicję Obywatelską zmarł kilka dni później przypadkowy przechodzień Jan Brożyna, a w połowie sierpnia zmarł w wyniku pobicia przez Służbę Bezpieczeństwa ks. Roman Kotlarz. Do najgwałtowniejszych starć z MO i ZOMO doszło w Radomiu, gdzie protestujący podpalili budynek Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Szacuje się, że w czerwcu 1976 r. w różnych formach sprzeciwu wobec działań władz uczestniczyło w sumie około 80 tys. osób. Najwięcej w Radomiu – blisko 21 tys. oraz Ursusie – ponad 14 tys.
Represje, które spadły na protestujących i dotknęły ich bliskich, zrodziły spontaniczne akcje pomocy materialnej, medycznej i prawnej. Pomoc represjonowanym robotnikom, którą natychmiast rozpoczęła 1 Warszawska Drużyna Harcerska im. Romualda Traugutta zaowocowała powstaniem Komitetu Obrony Robotników, pierwszej jawnej organizacji opozycyjnej w PRL.
Po niej zaczęły się formować kolejne ośrodki opozycji demokratycznej: Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Wolne Związki Zawodowe, Studenckie Komitety Solidarności, Konfederacja Polski Niepodległej, Ruch Młodej Polski. Powstawały też organizacje o znaczeniu regionalnym, jak np. w Krakowie Chrześcijańska Wspólnota Ludzi Pracy, Instytut Katyński, Akcja na rzecz Niepodległości czy Prywatna Inicjatywa Krakowska, a także instytucje samokształceniowe, jak Uniwersytet Latający czy Towarzystwo Kursów Naukowych. Narodził się również drugi obieg wydawniczy, który naruszał komunistyczny monopol informacyjny.
Jawna opozycja nie miała charakteru masowego, ale bez niej niemożliwy byłby zryw Sierpnia ’80 – to z jej doświadczeń korzystała „Solidarność”.
Wystawa dostępna będzie na placu Polonii 1 do połowy sierpnia.
Zapraszamy!
